Na łukach a w lěsach Sakskeje móža so přećeljo hribow nětko pomału přehrěšić. Wysokosezona drje hakle nazymu předsteji, ale tež nětko su hižo hriby tu, kaž naprašowanje pola hribowych fachowcow wuda.
«Połoženje je dobre, ale hišće nic jara dobre», rozprawješe Sieglinde Köhler, hribowa poradźowarka ze srjedźneje Sakskeje. W jich regionje su hižo prawaki, čerwjene kozacy, parlowe hrilizny abo złote rołki a chodojtypalenje namakane. «To pak su hišće mjenje abo bóle připadne namakanki.»
Kedźbu pola šampijonow
tež šampihignonow móhli tuchwilu hromadźić. Při tutych hribach pak je wosebita kedźbliwosć trěbna, warnuja fachowcy. «Tam je zachribjetny hrib pódla, karbol-šampinjonka», praji Köhler. Tutón tež jědojty egerling mjenowany hrib zawinuje sylne problemy žołdka a črjewa.
Tež wokrjesny wěcywustojny Edgar Fenzlein radźi k tomu, wosebje šampinjonowe namakanki fachowcow přepruwować dać. W zahrodach abo parkach namakaja so husto jědojte eksemplary. Woblubowany łučny šampinjon, dobry jědźny hrib, hodźa so tomu na kruwjacych pastwach namakać.
Fenzlein rozprawješe, zo tež w Lipšćanskim regionje hižo chodojtypalenje abo złote rołki wulězu. Nimo toho móža w awgusće w chójnowych lěsach na krjózojnu klukotać. By-hrani čas z čiłosć, móhli runje tak lěćne prawaki w košu přizemić. Kurjatka tomu su po jeho wobkedźbowanjach na cofnjenju.
Regionalne rozdźěle
generelnje dawaja pola hribow wulke regionalne rozdźěle, praji Fenzlein. Tež klimowa změna sej spomjatkuje. W Lipšćanskim wobłuku hodźeli so na přikład lědma hišće morchwički namakać.
Copyright 2025, dpa (www.dpa.de). Wšitke prawa wobchować
